Morice, Easy Greek Stories. 167. Historia del hijo ingrato (4/4)

 ὁ μὲν οὖν γέρων ἀκούσας τὰ ὑπὸ τοῦ παιδὸς εἰρημένα (< εἴρηκα· λέγω), καὶ με-μνημένος οἷα κακὰ πάσχει ἐ-δάκρυσεν.

ὁ γέρων δακρύει

    

     αἰσχυνθεὶς (αἰσχύνομαι· αἰδέομαι, Lat. erubesco) δὲ ἐπὶ τούτοις ὁ πατὴρ τοῦ παιδὸς αὐτός τε βραχύ τι ἐ-σιώπησε, καὶ ἐ-σήμηνε (< σημαίνω· κελεύω) τῇ γυναικὶ μηδὲν εἰπεῖν.

σιωπή, σιγή

     ἔπειτα δὲ πρὸς τὸν γέροντα σιγῇ προς-ελθὼν ἐξ-ήγαγέ (< ἐξάγω) τε αὐτὸν ἐκ τοῦ μυχοῦ, καὶ ἐ-κέλευσε μεθ᾽ ἑαυτοῦ καθ-ῆσθαι δειπνήσοντα.

     ἅμα δὲ καὶ ῇτεῖτο (< αἰτέομαι) παρ’ ἐκείνου συγγνώμην (Lat. veniam ab aliquo petere), ἔ-φη γὰρ μετα-μέλεσθαι (μεταμέλομαι· Lat. penitentiā ducor; me poenitet) τῆς πρὶν ἀχαριστίας.

     καὶ ἐκ τούτου οἱ νέοι κακὸν οὐδὲν εἶπον τῷ γέροντι οὐδὲ εἰ, τῆς βορᾶς πολλάκις πεσούσης (< πίπτω), ἥ τε τράπεζα πᾶσα μιαίνοιτο καὶ τὰ τοῦ γέροντος ἱμάτια.