Morice, Easy Greek Stories: 135. El filósofo y el ratón.

     φιλόσοφός τις εἰς τοσοῦτον πενίας ἧκεν, ὥστε οὐδὲ σῖτον ἱκανὸν παρασκευάζεσθαι ἐδύνατο, ἀλλὰ περι-ϊὼν (< εἶμι· ἔρχομαι) τὴν πόλιν πᾶσαν, εἰ καυλούς* τινας λαχάνων εὕροι που ἀπ-ε-ρ-ριμμένους (< ῥίπτω· βάλλω), τούτους συλ-λέξας ἤσθιεν.

καυλός

      ἔ-δοξεν οὖν ἕαυτῳ παντῶν τῶν ζώντων εἶναι ἀθλιώτατος (ἄθλιος· κακοδαίμων), καὶ ἐν νῷ εἶχεν ἑαυτὸν δια-χρήσασθαι (διαχράομια· ἀποκτείνω, διαφθείρω), οἰόμενος τὸν τοιοῦτον βίον οὐκέτι ἀνεκτὸν (< ἀνέχομαι. Lat. tolerabilis) εἶναι.

     πορευόμενος δέ ποτε διὰ τῆς πόλεως, καὶ τοὺς καυλοὺς ἐσθίων, ἀποσπάσματά (· κλάσματα, μέρη) τινα αὐτῶν ἐκ τῆς χειρὸς ἀφ-ῆκεν (< ἀφ-ίημι· ἀποβάλλω). 

     εὐθὺς οὖν προς-ελθὼν μῦς τις ἀν-ήρπασε (< ἁρπάζω) τὰ ἀπο-πεσόντα (< πίπτω), καὶ κατ-έ-φαγεν. 

     ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ φιλόσοφος ἐ-γένετο ἐνθυμότερος (ἔνθυμος ↔ ἄθυμος), καὶ ἔ-φη μειδιάσας (μειδιάω· Lat. subrideo), «δοκεῖ ἐκεῖνο τὸ ζῷον ἀθλιώτερόν τε ἐμοῦ εἶναι, καὶ ἅμα φιλοσοφώτερον».

Morice, Easy Greek Stories: 134. El rey más insensato de todos (2/2).

     τέως μὲν οὖν ἡσυχίαν ἔ-σχεν ὁ Κότυς, ὡς (τέως...ὡς· ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ) τὴν θεὸν ἐπι-μένων.

     ἐπειδὴ δὲ ἐκείνη οὐ παρ-ε-γένετο, ἔ-πεμψε δορυφόρον* τινὰ σκεψόμενον, εἰ ἐν τῇ οἰκίᾳ πού (εἰ που: Lat. si forte: ‘si por casualidad’) ἐστιν. 

δορυφόρος (δόρυ, φέρω)

      ἐπ-αν-ελθὼν δὲ αὖθις ἐκεῖνος, «ὦ βασιλεῦ» ἔ-φη, «οὐκ οἶδα ὅ τι χρὴ ἐν τῷ παρόντι ποιεῖν· ἐρευνῶν (ἐρευνάω· ζητέω) γὰρ τὴν οἰκίαν πᾶσαν, τὴν θεὸν οὐχ εὗρον ἐν-οῦσαν.»

     ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ βασιλεὺς ὠργίσθη (ὀργίζομαι· ἀγανακτέω), καὶ ἀκόντιον* λαβὼν ἀπ-έ-κτεινε τὸν ἄνθρωπον.

ἀκόντιον

       ἔπειτα δὲ καὶ ἄλλον ἔ-πεμψεν, ὁ δὲ ὅμοια εἰπὼν ὅμοια ἔ-παθε. 

     πεμφθεὶς δὲ τρίτος τις ἔ-φη διὰ φόβον, ὡς ἡ θεὸς ἔνδον κάθ-ηται (κάθημαι· καθίζω). ὁ δὲ βασιλεὺς οὐχ ἧσσον (ὁμοίως) ὀργισθεὶς ἀπ-έ-κτεινε καὶ τοῦτον.

Morice, Easy Greek Stories: 133. El rey más insensato de todos. (1/2)

     ὁ τῶν Θρᾳκῶν βασιλεὺς Κότυς ἦν —ὡς ἔοικε— (Lat. ut videtur) παντῶν ἀνθρώπων ἠλιθιώτατος (ἠλίθιος· μάταιος), εἴ γε ἀληθές ἐστι τόδε, ὅ περὶ αὐτοῦ μνημονεύεται.

     βουλόμενος γὰρ ἔντιμος (· ἔνδοξος) μᾶλλον φαίνεσθαι τοῖς ὑφ᾿ ἑαυτῷ, ἔ-πλασέ (πλάσσω, Lat. fingo) ποτε ψεῦδός τι γελοιότατον (γέλοιος, Lat. ridiculus), φάσκων ὡς μέλλει δὴ γαμεῖν τὴν θεὸν Ἀθηνᾶν.

     ἐπὶ τούτοις οὖν παρ-ε-σκεύασέ τε δεῖπνον μέγα, καὶ σὺν-ε-κάλεσε τοὺς ἀρίστους τῶν Θρᾳκῶν πάντας, καὶ τὸν ἱερέα ἐ-κέλευσεν ἑστάναι παρὰ τῷ βωμῷ ἡτοιμασμένον, καὶ τὰ ἄλλα πάνπα ἐ-πορίζετο (πορίζεται, Lat. sibi comparare), ὅσα ἐπιτήδεια πρὸς γάμον ἐστί.

ὁ ἱερεὺς παρὰ τῷ βωμῷ ἐστεφανωμένος

 
     συν-ῆλθον οὖν οἱ κληθέντες, καὶ ὁ βωμὸς  παρ-ε-σκεύαστο, ἔ-στη δὲ καὶ ὁ Κότυς ἐν τῇ αὐλῇ ἐ-στεφανωμένος· ἡ δὲ νύμφη εἰκότως (Lat. ut par est) οὐ παρ-ε-γένετο...