Morice, Easy Greek Stories, 122. Duelo singular entre un Macedonio y un Ateniense (4/4)

     οὐ μέντοι ἡ τύχη εἴασε (ἐάω ↔ κωλύω) τὸν Διώξιππον ἐπὶ πολὺν χρόνον τῇ νίκῃ λαμπρύνεσθαι.

     ὅ τε γὰρ βασιλεὺς πρὸς αὐτὸν ἀλλοτρίως δι-έ-κειτο (διάκειμαι + Adv.: Lat. se gerere hōc modō), καὶ τῶν Μακεδόνων τινὲς, φθονοῦντες (< φθόνος: Lat. invidia) αὐτοῦ τῇ ἀρετῇ, ἐ-βουλεύοντο ἐς ἀδοξίαν τὸν ἄνδρα ἄγειν.

     ἔ-πεισαν (πείθω: Lat. persuadeo) οὖν διάκονόν τινα δειπνοῦντι αὐτῷ ὑπο-βαλεῖν ὑπὸ τοῦ προσκεφαλαίου* ποτήριον χρυσοῦν*·

προσκεφάλαιον

ποτήριον χρυσοῦν

     ἔπειτα δὲ προς-ποιηθέντες (προσποιέομαι· ψευδῶς ποιῶ) εὑρηκέναι αὐτὸ, καὶ ἐξ-ελόντες, ἔ-δειξαν τῷ βασιλεῖ, ὡς κρυφθὲν δὴ ὑπὸ τοῦ Διωξίππου ἐπὶ κλοπῇ.

     ὁ δὲ ἐξ-ελθὼν αὐτίκα ἐκ τοῦ πότου, καὶ γράψας ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον περὶ τῶν καθ’ ἑαυτοῦ με-μηχανημένων, κελεύει τινὰς τῶν φίλων δοῦναι τῷ βασιλεῖ ταύτην, ἑαυτὸν δὲ ἐκ τοῦ ζῆν μετ-έ-στησεν (Lat. mortem sibi conscivit).

Morice, Easy Greek Stories, 121. Duelo singular entre un Macedonio y un Ateniense (3/4)

     δὶς δε ἐλασσωθεὶς (ἐλασσόω, ἠσσάω Pas. ↔ νικάω Act.) ὁ Μακεδὼν ἔ-μελλεν ἤδη σπάσεσθαι τὸ ξίφος (Lat. ensem nudare)·

     προ-πηδήσας δὲ ἐκεῖνος κατ-έ-λαβε τῇ μὲν ἐυωνύμῳ (εὐωνύμη: ἀριστερά ↔ δεξιά [χείρ]) τὴν ἔλκουσαν τὸ ξίφος χεῖρα, τῇ δὲ δεξιᾷ τὸν ἀντίπαλον κινήσας ἐκ τῆς βάσεως ὑπ-ε-σκέλισεν.

ὑποσκελίζω - Lat. supplanto

     ὁ μὲν οὖν ἔ-κειτο πεσὼν, ὁ δὲ ἐπι-βὰς ἐπὶ τὸν τράχηλον τῷ ποδὶ, καὶ τὸ ῥόπαλον ἀνα-τεινάμενος, ἀν-έ-βλεψε πρὸς τοὺς θεωμένους.

τράχηλος

     ἀν-ε-βόησε τοίνυν πρὸς ταῦτα τὸ πλῆθος, διὰ τε τὸ παράδοξον τοῦ πράγματος, καὶ τὴν τοῦ ἀνδρὸς ὑπερ-βάλλουσαν ἀρετήν.

     ἔπειτα δὲ κελεύει αὐτὸν ὁ βασιλεὺς τὸν Μακεδόνα ἀφ-εῖναι (ἀφίημι· ἐάω ἀπήλθειν), καὶ δια-λύσας τὸν ἀγῶνα ἀπ-αλλάσσεται (ἀπαλλάσσομαι· ἀπέρχομαι) ἀγανακτῶν.

     ὁ δὲ Διώξιπος ἀφ-εὶς (ἀφίημι) τὸν πεπτώκοτα ἀπ-ῄει (ἄπειμι) οἴκαδε ἐ-στεφανωμένος.

Morice, Easy Greek Stories, 120. Duelo singular entre un Macedonio y un Ateniense (2/4)

     προῆλθεν οὖν ἐς τὸν ἀγῶνα ὁ μὲν Μακεδὼν πολυτελέσιν (πολυτελής:  pretiosus ↔ εὐτελής: vilis) ὅπλοις κεκοσμημένος, ὁ δὲ ᾿Αθηναῖος γυμνὸς ὑπ-αληλιμμένος (< ἀλείφω· χρίω cfr. χριστὸς: unctus), ἔχων πῖλον* σύμμετρον (ἐπιεικές· congruum, aptum). 

πῖλος

     ἐ-θαύμαζον δὲ οἱ θεώμενοι πάντες ὁρῶντες ἀμφοτέρων τὴν ῥώμην, ὡσπερ-εὶ θεομαχία τις μέλλοι γίγνεσθαα καὶ ὁ μὲν Κόραγος λόγχην (· δόρυ, ἄκων) εἶχε καὶ σάρισαν Μακεδονικὴν καὶ ξίφος, ὁ δὲ Διώξιππος ῥόπαλον μόνον·

ῥόπαλον

     ὥστε τοῦ μὲν τῷ Ἄρει ὅμοιοτάτη ἡ ὅπλισις ἦν, τοῦ δὲ τῷ Ἡρακλεῖ. 

Ἄρης - Ἡρακλῆς

     ἐπειδὴ δὲ πλησίον ἐ-γένοντο ἀλλήλων, ἀκοντίζει ὁ Μακεδὼν τὴν λόγχην ἐκ συμμέτρου διαστήματος (διάστημα· μέτρον), ὁ δὲ ἕτερος παρ-εκ-κλίνας τι τὴν πληγὴν φθάνει (Lat. praevenit). ἔπειτα δὲ ὁ μὲν τὴν σάρισαν ἐπ-έ-φερεν, ὁ δὲ πατάξας αὐτὴν τῷ ῥοπάλῳ ἔ-θραυσεν.