Morice, Easy Greek Stories,165. Historia del hijo ingrato (2/4)

     τοιαῦτα οὖν λέγοντες οἱ νέοι τὸν γέροντα καθ-υβρίζον.

     καὶ ἅμα οὐκ ἠξίουν (ἀξιόω· ἐπιεικές μοι δοκέω; Lat. aequum censeo) τερπνὸν (· ἡδύ) οὐδὲν βρῶμα αὐτῷ παρα-τιθέναι, ἀλλα μέλανα ζωμὸν* καὶ ἄλλα τοιαῦτα εὐτελῆ (εὐτελής : vilis ↔ πολυτελής : pretiosus, carus)  ἐδέσματα (ἔδεσμα < ἔδω· σιτίον).

μέλας ζωμός

     ὁ δὲ, ἰδὼν αὐτῶν τὴν ἀχαριστίαν, ἐ-δάκρυε μὲν, ἀλλ᾽ ἐ-ποίει τὰ προς-τασσόμενα. ἔτι δὲ ἀσθενέστερος (ἀσθενής ↔ ἰσχυρός) γενόμενος οὐδὲ τὸ τρύβλιον κατ-έχειν ἐ-δύνατο, ἐξ οὗπερ τὸν ζωμὸν ἔ-πινεν, ἀλλὰ μεθ-ίει (< μεθίημι· ἐάω ἰέναι) καὶ τοῦτο, ὥστε πεσὸν (< πίπτομαι) πολλάκις ἐς γῆν τέλος κατ-ε-θραύσθη*.

τὸ τρύβλιον ἐς γῆν κατ-ε-θραύσθη

     ὀργίσθέντες οὖν ἔτι μᾶλλον οἱ νέοι, καὶ τῷ γέροντι πολλὰ ὀνειδίσαντες (ὀνειδίζω· μέμφομαι; Lat. exprobrare), ξύλινόν τί τρύβλιον ἐ-πρίαντο (πρίαμαι, ἀγοράζω ↔ πωλέω) οὐδὲ ὀβολοῦ ἄξιον.

     ἔ-δει δὲ ἄρα τὸ λοιπὸν (ἐκ τοῦ λοιποῦ· ἐκ τούτῳ τῷ χρόνῳ) τὸν γέροντα τούτῳ τῷ τρυβλίῳ χρὴσθαι μόνῳ, ὁπότε δειπνοποιοῖτο.

Morice, Easy Greek Stories, 164. Historia del hijo ingrato (1/4)

     ἄνθρωπός τις ἔχων μὲν ἡλικίαν (· ἐν ἀκμῇ ὢν) ἦν (< εἰμι)  φιλόπονος καὶ πρὸς πάντα ἔργα χρήσιμος (Lat. validus)· 

     κατα-γηράσας δὲ ἤδη, καὶ οὐκέτι δυνάμενος ἐργασίαν οὐδεμίαν ἐργάζεσθαι, παρὰ τῷ υἱῷ αὐτοῦ καὶ τῇ νυῷ (ἡ νυός· ἡ τοῦ υἱὸς γυνή) τὴν δίαιταν ἔσχεν (τὴν δίαιταν ἔχω· οἰκέω).

     ὡς δὲ γέρων ὤν καὶ ἀσθενὴς, ὁπότε λάβοι τι βορᾶς (ἡ βορά· βρῶσις, τροφή), τοῦτο οὐ ῥᾳδίως τῷ στόματι ἐν-ε-τίθει, ἀλλὰ μεθ-ιεὶς (μεθίημί· ἐάω ἰέναι, ἀμελέω) αὐτὸ πίπτειν εἴα (ἐ-έα-ε impf. < ἐάω· οὐ κωλύω), ὥστε ταῦτα ποιῶν πολλάκις μὲν τὴν τράπεζαν, πολλάκις δὲ καὶ τὰ ἑαυτοῦ ἱμάτια ἐ-μίαινεν (μιαίνω· μολύνω, Lat. polluo).

     ἰδόντες δέ οἱ νέοι οἷα ἐκεῖνος πράττει, ὑπὲρ μέτρον ἠγανάκτησαν (ἀγανακτάω· ὀργίζομαι).

     οὐδὲ γὰρ σιτεῖσθαι (σιτέομαι· ἐσθίειν) μεθ᾿ἑαυτῶν τὸν γέροντα οὐκέτι εἴων (< ἐάω)· ἐ-κέλευσαν δὲ αὐτὸν ἐν μυχῷ τινὶ (μυχός· Lat. sinus, recessus) καθήμενον, ἐκεῖ —ἢν (· ἐὰν ) βούληται— μιαρὸν εἶναι...

Morice, Easy Greek Stories, 163. Un pintor engreído

     ἦν ποτε ἐν Συρακούσαις ζωγράφος (· ὃς ζῷα γραφεῖ, γραφεύς; Lat. pictor) ἔνδοξος, ὀνόματι Μένων.

     τούτου ἐ-δεήθη (δέομαί τινος· ἱκετεύω τινα) ζωγράφος ἄλλος εἰς τὴν ἑαυτοῦ οἰκίαν εἰς-ιέναι, ἔ-φη γὰρ βουλέσθαι αὐτὸς γραφήν τινα ἐκείνῳ δεικνύναι, ἥνπερ ἀρτίως (· νεωστί) ἀπο-τε-τέλεκεν.

     ἀλλ’ οὐχ ἥσθη (< ἥδομαι) ὁ Μένων τὴν γραφὴν ἰδών. ἦν γὰρ δὴ αἰσχίστη (αἰσχρά· οὐ καλή). ὅμως δὲ σιγὴν εἶχεν, ἵνα μὴ ἐκεῖνον λυποῖ.

     ὁ δὲ ἕτερος πρὸς ταῦτα, οἰόμενος τὸν Μένωνα σιγᾶν διὰ θαῦμα καὶ ἡδονὴν, βουλόμενος δὲ ἔτι μᾶλλον ὑπ᾿ ἐκείνου θαυμάζεσθαι, εἶπε σεμνυνόμενος (σεμνύνεται· ἐπαίρει σαυτὸν, ὑψοῦται) «ἀλλ’, ὦ φίλε, ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ταύτην γέ-γραφα».

     γελάσας οὖν ὁ Μένων, «θαυμάσια,» ἔ-φη, «λέγεις. ἐγὼ γὰρ οὐδὲ ἐν πεντήκοντα ἔτεσι δυναίμην ἂν ἀπο-τελεῖν ἔργον αἴσχιον.»

Stoffel, An Epitome of the New Testament: 173. Jesús aparece a María Magdalena (2/2)

     Τῇ ἑαυτοῦ φιλοστοργωτάτῃ (φιλόστοργος < φίλος + στέργω: φιλέω τοὺς γονέας καὶ τοὺς ἀδελφούς, ἀγαπάω), αὐτῇ δὲ εὐγνώστῳ (εὔγνωστος· οἰκεῖος) φωνῇ προσεφώνησεν (· εἶπεν πρὸς) αὐτὴν λέγων· «Μαρία»,

     καὶ παραχρῆμα (· ἐξαίφνης) διέγνω* (διαγιγνώσκω) αὐτόν, προσέπεσε (< πρὸς + πίπτω) πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐξ-ε-φώνει·

     «Ῥαββουνί», ὃ λέγεται Διδάσκαλε.



Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ·

     «Μή μου ἅπτου (ἅπτομαι· κατέχω) ἔχουσα· οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα (< ἀναβαίνω) πρὸς τὸν πατέρα μου· συχνὸν (συχνός· πολύς) χρόνον ἔτι παραμενῶ ὑμῖν. Πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς· «Αναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα ὑμῶν, τὸν Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν».

     ῾Η δὲ Μαρία Μαγδαληνὴ ὡς τάχιστα εἰς τὴν πόλιν ἔδραμε  (< τρέχω) καὶ ἀγαλλομένη (< ἀγάλλομαι: Lat. gestio, exulto) ἀν-ε-φώνησε τοῖς μαθηταῖς ὅτι «Ἑώρακα (< ὁράω) τὸν Κύριον, ταῦτα καὶ ταῦτα εἶπεν ἐμοί».

Ἄργος διαγιγνώσκει τὸν Ὀδυσσέα
C. MAMILIUS LIMETANUS, Rome, 82 BC. Silver Denarius. Mercury. Ulysses.