Morice, Easy Greek Stories, 166. Historia del hijo ingrato (3/4)

     μετὰ δὲ ταῦτα καθήμενός ποτε ἐν τῷ μύχῳ ὁ γέρων, καὶ τὸν ζωμὸν ἐκ τοῦ τρυβλίου πίνων, εἶδε τὸν ὑϊδοῦν (· ὁ τοῦ υἱοῦ υἱός), παιδίον ὂν, πλησίον (· ἐγγύς) ἑαυτοῦ παίζοντα.

παῖδες ἥδονται παίζοντες 

     ἔτυχε δὲ ὁ παῖς ξύλα τινὰ ἐν ταῖς χερσὶν ἔχων, ἐξ ὧνπερ (< οὗπερ) σκάφιόν τι (· τριβλίον) ἔ-πλασσεν.

     ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ οὐ κατ-ε-νόησαν (κατανοέω· αἰσθάνομαι) αὐτὸν· ἔ-τυχον γὰρ δειπνοῦντες.

     καλέσας οὖν τοῦτον ὁ γέρων,  «ὦ παῖ», ἔφη, «τί ποιεῖς»;

     ὁ δὲ παῖς εἶπεν ὑπολαβὼν (ὑπολαμβάνω· ἀποκρίνομαι), «ξύλινόν τι τρύβλιον, ὦ πάππε, πλᾶσσω· ἐξ οὗπερ δεῖ τὸν πατέρα μου καὶ τὴν μητέρα σιτεῖσθαι (· ἐσθίω), ὅταν ἐκεῖνοι μὲν —ὥσπερ σὺ— γηράσωσιν, ἐγὼ δὲ ἐκ παιδὸς ἀνὴρ γένωμαι».