γεωργοῦ τινὸς ἵππον φὼρ (Lat. fur) νύκτωρ ἔ-κλεψε.
τέως (· χρόνον) μὲν οὖν τοῦτον ὁ δεσπότης ἐ-ζῆτει, εὑρεῖν δὲ οὐ δυνάμενος ᾔει (< εἶμι) πρὸς ἄστυ, ἐν νῷ ἔχων ἄλλον ἐκεῖ πρίασθαι.
ἀφικόμενος δὲ ἐκεῖσε, καὶ εἰς τὴν ἀγορὰν εἰς-ελθὼν, εἶδε τὸν ἑαυτοῦ ἵππον τὸν κλεφθέντα ἑστηκότα μετ’ ἄλλων πολλῶν ἐπὶ πωλήσει (Lat. venalem [equum]).
αἰσθόμενος δὲ εὐθὺς ἀπ-άξειν (< ἀπ-ἄγω) αὐτὸν ἔ-μελλεν· ὁ δὲ φὼρ οὐκ εἴα (ἐ·έα·ε < ἐάω impf.), ἔ-φασκε γὰρ ἑαυτοῦ δὴ τὸν ἵππον εἶναι.
ἀντι-λέγοντος δὲ τοῦ γεωργοῦ, οὐδὲν ἧσσον (Lat. nihilo minus) ὁ φὼρ δι-ισχυρίζετο, λέγων (ἰσχυρῶς, σφόδρα ἔλεγε ) ὡς θρέψας (< τρέφω) ἐκ νέου τόν ἵππον τοῦτον αὐτὸς πάλαι κέ-κτηται (· «αὐτὸς τὸν ἵππον τοῦτον ἐκ πολλοῦ χρόνου ἔχω»).
ἐ-κέλευσεν οὖν ἐκεῖνον δοῦναι πρῶτον ἀργύριον, εἰ τὸν ἵππον κομίζεσθαι (κομίζω· ἀνα-φέρω) θέλει.
No hay comentarios:
Publicar un comentario