Morice, Easy Greek Stories, 147 (1/4): Una falsa recompensa.

     ἔμπορός (· πλεῖ κατὰ θάλατταν καὶ κατὰ γὴν, ὥστε ἀγοράζειν τε καὶ πωλεῖν, Lat. mercator) τις, περι-πατῶν (cfr. Cast. peripatético) ἐν τῇ ἀγορᾷ, ἔ-λαθεν ἑαυτὸν (· ἀγνὼς ἑαυτῷ) ἀφ-εὶς (< ἀπο-ἴημι· ἀποβάλλω: ἀπέβαλε) κατὰ τύχην ἐκ τοῦ κόλπου (ὁ κόλπος, Lat. sinus; cfr. Cast. golfo) βαλλάντιον* ἀργύρου πε-πληρωμένον.

βαλλάντιον

 
     ἔπειτα δὲ, βουλόμενοι πρίασθαί τι, τὸ δὲ βαλλάντιον οὐχ εὑρὼν, διὰ ταῦτα ἐς ἀπορίαν πολλὴν κατ-έ-στη.

     ἐ-ποιεῖτο οὖν κήρυγμα ἐν τῇ ἀγορᾷ, ὡς, εἴ τις τό βαλλάντιον εὑρὼν ἀπο-δώσει, λήψεται (< λαμβάνω) οὗτος παρ᾽ ἑαυτοῦ πεντήκοντα δραχμάς.

     ἀκούσας δὲ τὸ κηρυχθὲν πένης (↔ πλούσιος) τις, καὶ ζήτησιν ποιησάμενος (ποιεῖσθαι ζήτησιν: ζητεῖν) τῆς ἀγορᾶς, εὗρέ τε τὸ βαλλάντιον, καὶ, ἀπο-δοὺς  αὐτὸ, ἠξίου (< ἀξιόω) τὸν μισθὸν κομίζεσθαι (· φέρεσθαι, λαμβάνειν). ὁ δὲ ἔμπορος, —ἦν γὰρ (ὡς ἔοικεν) ἄδικος ἄνθρωπος καὶ φιλ-άργυρος,— ἐ-χάρη μὲν τὸ βαλλάντιον ἀνα-λαβὼν, τὸν δὲ μισθὸν ἀπο-τῖσαι (ἀποτίνω· ἀποδίδωμι, διαλύω) οὐκ ἐ-βούλετο...