Morice, Easy Greek Stories, 148 (2/4): Una falsa recompensa.

     ἐπ-αινέσας (ἐπαινέω· ἐγκωμιάζω) οὖν τὸν πένητα, ἔ-φη δώσειν τὰς δραχμὰς, ἀλλὰ δεῖν σκέψασθαι πρῶτον, εἰ ἔν-εστιν ἔτι ἐν τῷ βαλλαντίῳ πάντα, ὅσα ἐν αὐτῷ τότε ἦν, ὅτε ἀπ-ε-βλήθη (ἀποϐάλλω ↔ εὑρίσκω).

     σκεψάμενος δὲ, «τὰ μὲν ἄλλα», ἔ-φη, «ἐν-όντα ἔτι εὑρίσκω».

     ἦν δὲ ἐν τῷ βαλλαντίῳ λίθος τις, σάπφειρος* πολυτελής (↔ εὐτελής, Lat. vili praetio)· δεῖ σε οὖν ἀπο-δοῦναι καὶ ταύτην, ἔπειτα δὲ τὰς δραχμὰς λήψει (λαμβάνω) κατὰ τὸ κηρυχθέν (· κήρυγμα).
 

σάπφειρος πολυτελής

 
     τοσαῦτα οὖν ὁ μὲν ἔμπορος ἔ-λεξεν· ὁ δὲ πένης  αἰσθόμενος ὅτι ἀπατᾶται (ἀπατάω· Lat. decipio, fallo), ὠργίσθη (ὀργίζομαι· ἀγανακτέω) τε και ἀντ-εῖπεν εὐθὺς, «ὦ οὗτος, τί (· διὰ τί) φλυαρεῖς (Lat. nugaris) ὧδε; σάπφειρος γὰρ οὐδεμία ἦν ἐν τῷ βαλλαντίῳ, ἀλλὰ τὰ ἐν-όντα ἐν αὐτῷ πάντα, ἤδη ἔχεις».