ὅ τε γὰρ βασιλεὺς πρὸς αὐτὸν ἀλλοτρίως δι-έ-κειτο (διάκειμαι + Adv.: Lat. se gerere hōc modō), καὶ τῶν Μακεδόνων τινὲς, φθονοῦντες (< φθόνος: Lat. invidia) αὐτοῦ τῇ ἀρετῇ, ἐ-βουλεύοντο ἐς ἀδοξίαν τὸν ἄνδρα ἄγειν.
ἔ-πεισαν (πείθω: Lat. persuadeo) οὖν διάκονόν τινα δειπνοῦντι αὐτῷ ὑπο-βαλεῖν ὑπὸ τοῦ προσκεφαλαίου* ποτήριον χρυσοῦν*·
| προσκεφάλαιον |
| ποτήριον χρυσοῦν |
ἔπειτα δὲ προς-ποιηθέντες (προσποιέομαι· ψευδῶς ποιῶ) εὑρηκέναι αὐτὸ, καὶ ἐξ-ελόντες, ἔ-δειξαν τῷ βασιλεῖ, ὡς κρυφθὲν δὴ ὑπὸ τοῦ Διωξίππου ἐπὶ κλοπῇ.
ὁ δὲ ἐξ-ελθὼν αὐτίκα ἐκ τοῦ πότου, καὶ γράψας ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον περὶ τῶν καθ’ ἑαυτοῦ με-μηχανημένων, κελεύει τινὰς τῶν φίλων δοῦναι τῷ βασιλεῖ ταύτην, ἑαυτὸν δὲ ἐκ τοῦ ζῆν μετ-έ-στησεν (Lat. mortem sibi conscivit).
No hay comentarios:
Publicar un comentario