El cerdo, animal impuro para los egipcios (cfr Hdt 2.47)

     Οἱ Ἀιγύπτιοι τὸν ὗν μιαρὸν (· ἀκάθαρον) ζῷον ἐνόμιζον καὶ ἐφυλάττοντο ἅπτεσθαι· ἤν (ἐὰν) δὲ τις ψαύσῃ (ψαύω· ἅπτομαι) ἀπὸ τύχης, ὁ νόμος προσέταττε βάπτεσθαι τό τε σῶμα καὶ τὰ ἱμάτια εἰς τὸν Νεῖλον καὶ οὕτω καθαίρεσθαι.

     Οἱ δὲ συβῶται (< σῦς + βόσκω) εἰς τὰ ἱερὰ οὐκ εἰσήρχοντο οὐδὲ γάμους ἐποιοῦντο μετὰ τῶν ἄλλων Ἀιγυπτίων.

     Τοῖς μὲν ἄλλοις θεοῖς θύειν ὗς ἀνόσιον (· ἄδικον) ἐνόμιζον οἱ Ἀιγύπτιοι, Σελήνῃ δὲ καὶ Διονύσῳ μόνοις ἔθυον. Καὶ τῇ μὲν Σελήνῃ ἐν ταῖς πανσελήνοις [ὥραις] ἔσφαζον (< σφαγή· lat. iugulum) τὸν ζῷον καὶ ἔθυον καὶ τὰ κρέα ἤσθιον. Τῷ δὲ Διονύσῳ τῇ πρὸ τῆς ἑορτῆς ἡμέρᾳ ἠγόραζον χοῖρον (· σμικρὸν ὗν)  καὶ ἔσφαζον μὲν πρὸ τῶν θυρῶν, οὐκ ἤσθιον δὲ, ἀλλ’ αὐτίκα τοῖς συβώταις ἐκέλευον ἀποφέρεσθαι.



     Οἱ δὲ πένητες ὑπ’ἀσθενείας βίου σταιτίνας ὗς ἔπλαττον καὶ ἧψον (< ἕψω) καὶ ἔθυον τῇ τε Σελήνῃ καὶ τῷ Διονύσῳ. 

σταίτινος ὗς