Ulises y Polifemo

     Κύκλωπες, γένος ἄγριον καὶ ὠμόν (· οὐχ ἥμερος), ᾤκουν (< οἰκέω) ἄντρα παρὰ τῇ θαλάσσῃ ἐν τῇ πρὸς ἕω (· πρὸς ἀνατολάς) ἀκτῇ τῆς Σικελίας νήσου. Καὶ εἶχον μὲν δεινὴν ἰσχὺν σώματος, μονόφθαλμοι δὲ ἦσαν. Ποιμένες δὲ ἦσαν καὶ ἀπὸ οἰῶν (· προβάτων) καὶ ἰχθύων κρέως ἐβιότευον. Κύριοι δὲ ἦσαν τῶν ὀρῶν καὶ τῶν ναπῶν (τὸ νάπος· ὀρεινὸς ὑλώδης τόπος).

 Ὀδυσσεύς ποτε ἧκε εἰς τὴν τῶν Κυκλώπων χώραν σὺν ἑταίροις καὶ εἰσήλθε εἰς τὸ τοῦ Πολυφήμου ἄντρον, Ποσειδῶνος υἱοῦ, καὶ ἔφερε δῶρα ξενίας τῷ Κύκλωπι οἴνου ἀσκόν. Ὁ δὲ ἀνόσιος (· ἀσεβές) Πολύφημος οὐκ ἐσέβετο τοὺς ξένους καὶ συνέκλειε τὸν Ὀδυσσέα σὺν τοῖς ἑταίροις ἐν τῷ ἄντρω, ἐνίους δὲ καὶ ἀπέκτεινε καὶ ἤσθιεν.

ὁ ἀσκός

Ὁ δὲ δολερὸς (< δόλος) Ὀδυσσεὺς παρῆγε τὸν Πολύφημον ὧδε· προσφέρει γὰρ οἶνον τῷ Κύκλωπι· ὁ δὲ Κύκλωψ πίνει καὶ μηθύσκεται καὶ εἰς ὕπνον πίπτει. Ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς μοχλῷ διαπύρῳ τὸν τοῦ Πολυφήμου ὀφθαλμὸν διαφθείρει καὶ ἐκφεύγει τὸν ἄντρον σὺν τοῖς ἑταίροις.