Zouke, Anagnostikon: 48. Δερκυλίδας καὶ Μειδίας

Μειδίας* φονεύσας (< φονεύω· ἀποκτείνω) τὴν μητέρα τῆς ἑαυτοῦ γυναικὸς, Μανίαν, κύριος τῆς Αἰολίδος ἐγένετο καὶ ἐν τῇ τῶν Γεργιθίων* ἀκροπόλει μετὰ τῆς ἑαυτοῦ φρουρᾶς (· φυλάκων) διέμενεν.Ὅτε οὖν Δερκυλίδας* τὴν Αἰολίδα καὶ Γέργιθα κατέλαβεν, ἐβούλετο κολάσαι (< κολάζω· τιμωρέω) Μειδίαν ἐπὶ τῷ τῆς Μανίας θανάτῳ. Πρὸς τοῦτο ἔταξε μὲν τοὺς ἑαυτοῦ στρατιώτας περὶ τὰ τείχη, αὐτὸς δὲ σὺν τῷ Μειδίᾳ εἰσῆλθεν εἰς τὴν ἀκρόπολιν, ἔνθα τῇ Ἀθηνᾷ ἔθυσε.

αἱ πύλαι καὶ τὰ τῆς πόλεως τείχη

Μειδίας δὲ προ-αισθόμενος κακὰ τοῖς ἑαυτοῦ λέγει τῷ Δερκυλίδᾳ· « ᾽Εγώ, ὦ Δερκυλίδα, ἀπέρχομαι οἴκαδε παρασκευάσων ξένιά σοι καὶ τοῖς σοῖς στρατιώταις ». 

Δερκυλίδας μέντοι λέγει· « Οὐ μὰ Δία· αἰσχρὸν (· κακόν, οὐ καλὸν ἰδεῖν) γὰρ ξενίζεσθαι ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς στρατιώτας ὑπὸ σοῦ καὶ τῶν ὑμετέρων· ἡμεῖς γὰρ ἐθύσαμεν τῇ θεᾷ· μένε παρ’ ἡμῖν. ῞Εως δ’ ἂν τὸ δεῖπνον ὑπὸ τῶν ἡμετέρων παρασκευάζηται, ἐγὼ καὶ σὺ τὰ δίκαια διασκεψόμεθα (<δια-σκοπέω)».

᾽Επεὶ δ’ ἐκαθέζοντο, λέγει Δερκυλίδας· «Οἱ ἡμέτεροι, ὦ Μειδία, καταλείπουσι τὴν σφετέραν οὐσίαν τοῖς ἑαυτῶν υἱοῖς· ὑμεῖς δὲ καὶ οἱ ὑμέτεροι τί πράττετε; Σὲ ὁ πατὴρ ἄρχοντα τοῦ σοῦ οἴκου κατέλιπε καὶ τῶν σῶν οἰκιῶν καὶ νομῶν».

«Μάλιστα», εἶπεν ὁ Μειδίας.

Καταλέγοντος δὲ Μειδίου τὰ κτήματα ἀπέγραφον οἱ περὶ Δερκυλίδαν. ᾽Επεὶ δ᾽ ἀπεγέγραπτο πάντα, λέγει ὁ Δερκυλίδας· «Μανία δὲ τίνος ἦν;»

Οἱ δὲ παρόντες εἶπον «Φαρναβάζου*».

«Οὐκοῦν», εἶπεν ὁ Δερκυλίδας, «καὶ τὰ ἐκείνης ἡμέτερα ἂν εἴη, ἐπεὶ νικηταί ἐσμεν».

Οὕτω Δερκυλίδας, τὸν τῆς Μανίας θάνατον ἔχων αἰτίαν*, τὴν ἀρχὴν τὸν Μειδίαν ἀφείλετο (< ἀφ-αιρέω ) καὶ κύριος τῆς Αἰολίδος ἐγένετο. 

_________________
 * Μειδίας, γαμβρός τῆς Μανίας, σατράπου Ἀιολίδος. ταύτην φονεύσας παρέλαβε τὴν σατραπείαν.
* Γέργις, ὄνομα πόλεως. Γεργίθιος ὁ πολίτης
* Δερκυλίδας, στρατηγὸς τῶν Σπαρτιατῶν
* Φαρνάβαζος, σατράπης τοῦ Δασκυλίου
 * εὑρίσκων τὸν αἴτιον τοῦ τῆς Μανίας φόνου, τοῦτ’ ἔστιν, Μειδίαν 

cfr. Xen. Hell. 3.1.15-28