Zouke, Anagnostikon: 31. Οἱ Σπαρτιᾶται. Α'. Σπαρτιατῶν ἀνατροφὴ

Jóvenes espartanos, de Edgar Degas- National Gallery de Londres

Οἱ Σπαρτιᾶται παῖδες ἀπὸ μικρᾶς ἡλικίας ἐπαιδεύοντο, ὥστε σώφρονες εἶναι. Ἀπὸ τοῦ ἑβδόμου ἔτους οἱ ἄρρενες (ἄρρην· ὁ ἀνὴρ ἄρρην, ἡ δὲ γυνὴ θήλεια) ἐν κοινοῖς συσσιτίοις ἐσιτίζοντο (< σῖτον) καὶ ἐτρέφοντο συνήθως μέλανι ζωμῷ. ῾Ο δὲ μέλας ζωμὸς μελαίνης χρόας (χρόα : χρῶμα) ἦν παρασκευαζόμενος ἐκ χοιρείου κρέως καὶ αἵματος.
Καθ’ ἡμέραν δ’ ἐν ὑπαίθρῳ (lat. sub dio) γυμναζόμενοι ὑπὸ τῶν γυμναστῶν τῷ μὲν σώματι ἐρρωμένοι (ἐρρωμένος : ῥωμαλέος : lat. robustus ↔ ἄρρωστος : infirmus) ἐγίγνοντο, τῇ δὲ ψυχῇ μεγαλόφρονες. Εἰθίζοντο (< ἐθίζω < ἔθος) δ’ ὑπὸ τῶν ὁμ-ηλίκων καὶ εἰς τὸ κλέπτειν. Τοῖς συλλαμβανομένοις δ’ ὅμως ὡς ἄφροσι (ἄφρων : ἀνόητος) ποινὴ ἐπεβάλλετο (lat. poena imponitur)· οὕτω δ’ ἐπιστήμονες (ἐπιστήμων : γνωστῆς) τῶν πολεμικῶν ἐγίγνοντο. Τοῖς δὲ πατρίοις νόμοις ἐπείθοντο (πείθομαί τινι = ὑπακούω τινός : lat. oboedio) καὶ μνήμονες ἦσαν (μνήμων εἰμί : ἐνθυμέομαι) τῶν Λυκούργου θεσμίων (τὰ θέσμια: οἱ νόμοι)· οἱ δ’ ἐπιλανθανόμενοι (ἐπιλανθάνομαί τινος ↔ ἀναμιμνῄσκομαι) τούτων ἐκολάζοντο ὑπὸ τῶν ἀρχόντων. Ὁμοίως τοῖς νέοις καὶ αἱ παρθένοι ἐγυμνάζοντο.

᾽Επὶ τούτοις πᾶσιν οἱ Σπαρτιᾶται ἐσεμνύνοντο (σεμνύνομαι ἐπί τινι: ‘gloriarse de algo’) καὶ μάκαρας καὶ εὐδαίμονας ἑαυτούς ἐλογίζοντο. Πάντας τοὺς νέους τέκνα τῆς αὐτῆς πατρίδος ἐνόμιζον. Οἱ δ’ εἵλωτες (cast. ilota) ἐν Λακεδαίμονι τοὺς ἀγροὺς τῶν Σπαρτιατῶν εἰργάζοντο καὶ ὑπέμενον πολλὰ δεινά. Διὸ τάλανες καὶ κακοδαίμονες ἦσαν.