Zouke, Anagnostikon: 23. Λητὼ καὶ Νιόβη

Λητοῦς* δύο παῖδες γίγνονται, Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις. Νιόβη δ’ ἐν Θήβαις ἑπτὰ μὲν υἱούς, ἑπτὰ δὲ θυγατέρας τίκτει. ᾽Επαίρεται (ἐπαίρει σαυτὸν: levantarse; fig. jactarse) οὖν ἐπὶ εὐτεκνίᾳ Νιόβη καὶ λέγει· «᾽Εγὼ Λητὼ ὑπερβάλλω· ἐμοὶ μὲν γὰρ τέτταρες καὶ δέκα παῖδές εἰσι, Λητοῖ δὲ μόνον δύο ». Μάτην αἱ ἄλλαι γυναῖκες τῇ τῶν λόγων πειθοῖ* συμβουλεύουσι τῇ Νιόβῃ σέβειν Λητώ, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἤνυον (< ἀνύω: lograr).

Λητὼ δ’ ἐπεὶ ταῦτα μανθάνει, ὀργίζεται τῇ Νιόβῃ, ὅτι οὐκ ἔχει αἰδῶ* πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τούτοις δι-αγωνίζεται. Διὸ παροξύνει τὸν Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν κατὰ τῶν παίδων τῆς Νιόβης· καὶ τοὺς μὲν παῖδας Ἀπόλλων κατετόξευσε, τὰς δὲ θυγατέρας Ἄρτεμις. 

...τοὺς μὲν παῖδας Ἀπόλλων κατετόξευσε, τὰς δὲ θυγατέρας Ἄρτεμις

Νιόβη δὲ περίλυπος ἀπολείπει Θήβας, καὶ πρὸς τὸν πατέρα εἰς Σίπυλον τῆς Ἀσίας ἔρχεται. ᾽Ενταῦθα εὔχεται τῷ Διὶ καὶ εἰς λίθον ὑπ’ αὐτοῦ μεταβάλλεται. ᾽Εκ τούτου δὲ χεῖται (< χέω) δάκρυα ἐκ τοῦ λίθου νυκτός τε καὶ ἡμέρας.

ἡ Νιόβη μεταβαλομένη εἰς λίθον

*

ἡ γραμματική

ἡ Λητώ (tema:Λητοϳ-), G. Λητοῦς, D. Λητοῖ, Ac. Λητώ

ἡ πειθώ (tema: πειθοϳ-) πειθοῦς, πειθοῖ, πειθώ

ἡ αἰδώς (tema: αἰδοσ-) αἰδούς, αἰδοῖ, αἰδῶ