Zouke, Anagnostikon: 22. Ἀθηναῖοι ἄνδρες

Αἱ Ἀθῆναι πατρὶς ἀνδρῶν σοφῶν, ποιητῶν, ῥητόρων καὶ στρατηγῶν ἦν.

᾽Εν τοῖς σοφοῖς (: μεταξύ τῶν σοφῶν) καταλέγουσι Σωκράτη καὶ Πλάτωνα,
ἐν τοῖς ποιηταῖς Σοφοκλέα καὶ Εὐριπίδην,
ἐν τοῖς ῥήτορσι Δημοσθένη καὶ Αἰσχίνην,
ἐν δὲ τοῖς στρατηγοῖς Περικλέα καὶ Θεμιστοκλέα.

Τῷ Σωκράτει οἱ νέοι συνῆσαν (σὺν + εἰμι τινί: ‘acudir a alguien’) καὶ φιλοσοφίαν ἐδιδάσκοντο,
τοῦ δὲ Σοφοκλέους καὶ Εὐριπίδου τὰ ἔργα ἔτερπεν (τέρπω: ‘deleitar’) ἐν τῷ θεάτρῳ τοὺς θεατάς.
Τῷ Δημοσθένει καὶ Αἰσχίνῃ ὁ δῆμος ἐν τῆ ἐκκλησίᾳ προσεῖχε [τὸν νοῦν/τὴν διάνοιαν/τὴν γνώμην/abs.: ‘dirigir la atención, prestar atención’] καὶ αὐτῶν ἀσμένως (lat. libenter) ἤκουε·
Περικλέους ἡ ἀρχὴ «χρυσοῦς αἰὼν» τῶν Ἀθηνῶν ὠνομάζετο.
Θεμιστοκλέα δέ, ὅτι αἴτιος τῆς ἐν Σαλαμῖνι ἥττης (ἧττα ↔ νίκη) τῶν βαρβάρων ἦν, οἱ ῞Ελληνες ἐν τιμῇ εἶχον (ἐν τιμῇ ἔχω: τιμάω).