Zouke, Anagnostikon: 15. Τρόπαιον Νίκης

Ἄγωμεν, ὦ νέοι, εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ γέφυραν. ᾽Ενταῦθα, ὅταν ἀναβλέψωμεν (ἀναβλέπω: ρίπτω βλέμμα) εἰς τὸ ὑπὲρ τοῦ ποταμοῦ ἄκρον, χαίρομεν ἐπὶ τῇ τοῦ πολέμου τελευτῇ. τρόπαιον γὰρ ἐν τῇ κορυφῇ ἐστι, στήλη λιθίνη καὶ Νίκη, ἵνα τοῖς ἐκγόνοις (: ἀπόγονοις) μνήμην παρέχῃ τῆς τῶν προγόνων ἀρετῆς (ἀπόγονος, ον ↔ πρόγονος, ον).

ἡ τοῦ ποταμοῦ γέφυρα

ἡ τοῦ ὄρεος κορυφή

 
Καὶ ἐν μὲν τῇ στήλῃ ἐπιγραφή ἐστιν, ἵνα τὰς τοῦ πολέμου μάχας ὑπομιμνήσκῃ, ἡ δὲ Νίκη στέφανον ἔχει ἐπὶ τῇ κεφαλῇ. Δρέψωμεν (< δρέπω) καὶ ἡμεῖς ἐκ τῶν ἀγρῶν ἄνθη, ἵνα στέφανον κατασκευάσωμεν καὶ τοῦτον τῇ Νίκῃ προσκομίσωμεν. 

Ἐν τῷ νομίσματι Νίκη στεφανίζει τρόπαιον.

Καὶ οἱ μὲν κοινωνοὶ τοῦ πολέμου, ὅταν βλέπωσιν εἰς τὸ τρόπαιον, τῶν κοινῶν κινδύνων καὶ πόνων ἀναμιμνῂσκονται, οἱ δ’ἄλλοι τὰς ἐκείνων νίκας θαυμάζουσιν, ἵνα καλὴν τῆς ἀρετῆς (: τῆς ἀνδρεῖας) σπουδὴν λαμβάνωσιν. ῾Υμεῖς δ᾽, ὦ νέοι, ἔστε ὑπόδειγμα ἀρετῆς, ἵνα ἀξίως (adv. + gen.) τῆς πόλεως ἔργα πράξητε καὶ τὴν τῆς πατρίδος δόξαν ἀμείωτον (ἀμείωτος -ον: que no disminuye) φυλάξητε».