῾Η Περσία πεδινὴ καὶ παμφόρος χώρα ἐστί. Πληθύει δὲ ποταμῶν καὶ λιμνῶν, ἔνθα οἱ ἁλιεῖς ἰχθῦς ἁλιεύουσιν. ᾽Εν τοῖς πεδίοις οἱ μὲν γεωργοί τοῖς βουσὶ τοὺς ἀγροὺς ἀροῦσιν (= ἀροτρευούσιν), οἱ δὲ νομεῖς ἀγέλας βοῶν καὶ ἵππων νέμουσι, πολλαχοῦ δὲ καὶ γρᾶες βουκόλοι εἰσί.
 | |
| ἡ γραῦς γραός |
| οἱ βουκόλοι |
Οἱ βασιλεῖς τῆς Περσίας μεθ’ ἱππέων εἰς τὰς σατραπείας ἤλαυνον (ἐλαύνω· ἐξέρχομαι πρὸς περιοδείαν), οἱ δ’ ἱερεῖς τοῦ ἄστεως συμπρούπεμπον (συμπροπέμπω: ‘escoltar’) τοῖς βασιλεῦσι καὶ βοῦς τοῖς θεοῖς ἔθυον· οἱ δ’ ἐν αὐταῖς κάτοικοι ὑπεδέχοντο τοὺς βασιλέας καὶ προσεκόμιζον (προσκομίζω: προσφέρω) αὐτοῖς δῶρα· βοῦς καὶ ἵππους χρυσοχαλίνους (‘con riendas de oro’). Καὶ οἱ πτωχοὶ δὲ τῶν ὑπηκόων ―χαλκεῖς (: σιδηρουργοί), σκυτεῖς (κατεργαζόμενοι τὰ δέρματα, βυρσοδέψεις, σκυτοτόμοι) καὶ βουκόλοι― προσέφερον ὅπλα, τυρὸν καὶ τρωκτά (= τρωγάλια : ἐδώδιμοι καρποί). ῾Ο δὲ βασιλεύς, ὅτε εἰς τὴν πόλιν ἐπανῆγεν (ἐπανάγω: ἐπανέρχομαι ↔ ἐξέρχομαι), δῶρα ὁμοίως διὰ πρέσβεων ἔπεμπε τοῖς σατράπαις καὶ τοῖς σπουδαίοις τῶν κατοίκων.
No hay comentarios:
Publicar un comentario