Blackie, Colloquia Graeca. VIII: Aoristo

I. Aoristo primero (débil)

a) Sigmático (tema verbal en vocal o en consonante oclusiva: κ/γ/ξ; π/β/φ; τ/δ/θ)

Aumento + tema verbal + σα + desinencias secundarias (-ν, -ς, -, -μεν, -τε, -ν)

            ποιέω > ἐ·ποιή·σα·μεν

            τάττω (ταγ-) > *ἐ·τακ·σα·μεν > ἐτάξαμεν

b) Asigmático (tema verbal en líquida λ/ρ y en nasal μ/ν)

Aumento + tema verbal + α + desinencias secundarias

            φαίνω > ἐ·φαν·α·μὲν > ἐ·φήν·α·μεν

II. Aoristo segundo (fuerte)

Aumento + tema verbal (distinto del tema de presente) + ο/ε + desinencias secundarias

            λείπω > ἐ·λίπ·ο·μεν

III. Aoristo tercero (fortísimo)

Aumento + tema verbal + desinencias secundarias (-ν, -ς, -, -μεν, -τε, -σαν)

            βαίνω (βα-/βη-) > ἔ·βη·μεν 

IV. Aoristo en κ (τίθημι, ἵημι, δίδωμι)

Vocal alargada sólo en las primeras tres personas del singular

Sufijo κ en las tres personas singulares del indicativo activo

            διδωμι (δω-/δο-) > ἔδωκα, ἔδωκας, ἔδωκε, ἔδομεν, ἔδοτε, ἔδοσαν

- ἅπερ ἐγὼ ἔπραξα χθές, σὺ πράξεις αὔριον, ἀεὶ γὰρ ὑστερεῖς.
- τίς τὰ φύλλα ἔκοψε τῆς καλῆς ἐκείνης βίβλου;

τὰ φύλλα τῆς βίβλου

- ἐγώ.
- ἔκοψας, νὴ Δία, ἀμβλείᾳ τῇ μαχαίρᾳ· 

μάχαιρα ἀμβλεία ↔ ὀξεία

πρὸς δὲ τούτοις ῥυπαροί εἰσι σοὶ οἱ δάκτυλοι. 

ῥυπαροί οἱ δάκτυλοι

νίψω τῶ χεῖρε (dual). 

- ἔδωκα ἐκείνῃ παρθένῳ μῆλον, ὁ δὲ παῖς ἥρπαξε· τίς ποτε ἐδίδαξεν αὐτὸν τὸ τέχνημα τόδε;
- κακοδαίμων τις.

- τίς ἔβαλε τὸν λίθον;
- ὁ παῖς ὁ ἐν τῷ κήπῳ.
- παράνομός τις ἐστί.
- χθὲς διέθραυσε πλάκα ὑαλίνην ἐν τῇ τοῦ φροντιστηρῖου τοῦ ἐμοῦ θυρίδι.

πλὰξ ὑαλίνη ἐν τῇ θυρίδι

- οὐχί· ὁ αἴλουρος ἦν ὁ ἁμαρτωλός· ἐμήνυσαν αἱ ῥῖνες αἱματηραῖ τὴν ἁμαρτίαν τοῦ ζῴου. 

ὁ αἴλουρος

- τὴν βίβλον ἣν ἔδωκά σοι χθὲς ἐγχειρίσεις (At. ἐγχειριεῖς) τῇ ἀδελφῇ· ἀγαθὴ γὰρ ἡ παρθένος καὶ βιβλοῦ ἀγαθῆς ἀξία.

- τίς ᾠκοδόμησε τοῦτο τὸ ῖερόν;
- τέκτων τις.
- τέκτων μὲν οὔ, ἐργάτης δέ τις λίθων.
- ὁ γὰρ ἀληθὴς τέκτων ποιητής ἐστι· καὶ τὸ οἰκοδόμημα ὅπερ ᾠκοδόμησε χθὲς ποίημα μένει λίθινον αὔριον καὶ ἀεί, ὡς ἔστιν ἰδεῖν ἐν τῇ Αἰγύπτῳ.

- τίς εἶδε τὸν παῖδα ὃς ἀπέκοψε τὸν κλάδον τοῦ δένδρου ἐκείνου;

ὁ κλάδος τοῦ δένδρου

- εἶδον ἐγώ.
- ἄγε αὐτὸν δεῦρο· μαστιγώσω τὸν κακοῦργον.
   σήμερον πάντως οὐ δειπνήσει ἢ δειπνήσει γε μετὰ τῶν συῶν.
   ἐβούλευσα αὐτῷ καλὴν βουλήν.
   μάτην. οὐκ ἤκουσε. κωφός ἐστι.
   κωφὸς δὴ πρός γε τὴν τῶν σοφῶν βουλήν.
   χθὲς ἔκλεισε τὰ ὦτα πρός τὸν τοῦ σοφοῦ Σολομῶνος λόγον· «τοῦ ἄφρονος οἱ ὀφθαλμοί εἰσιν ἐπ’ἄκρα τῆς γῆς» (oculi stultorum in finibus terrae Prov. 17, 24)
   ἤκουσε τοῦ μὲν λόγου, τὸν δὲ νοῦν οὐ κατέλαβε.
   ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ὁ ἄφρων ἐπλήρωσε τὸν ἐγκέφαλον διανοημάτων κενῶν καὶ ἐπίστευσε τῷ ἀδελφῷ μᾶλλον ἢ τῇ ἁγίᾳ γραφῇ.
   ὦ τοῦ ἀτυχήματος.