Blackie, Colloquia Graeca. IX: Infinitivo y participio

- ἆράγε εἶδες ἐκεῖνον τὸν παῖδα ἐν τῷ κήπῳ περιπατοῦντα;
- εἶδον.
- καλὸν τὸ περιπατεῖν καὶ ὑγιές, οὐ τοιοῦτον δὲ τῷ κλέψαντι τὰ μῆλα.
- τιμῶσα τὴν βασίλισσαν τιμᾷς τὴν πόλιν ἧς δὴ ἐκείνη κεφαλὴ ἐστίν.
- περὶ τοῦ ὑπνοῦσθαι οὐδὲν ἀκριβῶς ἐπιτάττω· ἓν μόνον λέγω, οὐχ ὑγιὲς τὸ ὑπερβάλλειν ὀκτὼ ὥρας ἐν τῇ κοίτῃ. 

ἡ κοίτη < (κεῖμαι)

- ἀληθῆ λέγεις.
- τοῖς γε ὑγιὲς ἔχουσι τὸ σῶμα.
- τὸ γὰρ ἀργεῖν (ἀ+ ἔργον) διαφθείρει τό τε σῶμα καῖ τὴν ψυχήν.
- μάλιστα· καὶ τὸ πράττειν ὁτιοῦν (ὅτι οὖν < ὅστις οὖν ) ἐναντίον τῷ συστήματι τοῦ ὅλου διαφθείρει τὴν ψυχήν, ὡς λέγει ὁ τῶν καλῶν ἔργων ἀπόστολος, ὁ Ἰάκωβος (4, 17)· 
   «εἰδότι τὸ καλὸν καὶ μὴ ποιοῦντι, αὐτῷ ἁμαρτία ἐστίν».
   Scienti bonum facere et non facienti peccatum est illi.

- τῷ λαλοῦντι πολλὰ πολὺς ὁ κίνδυνος.
- ἐν δὲ τῷ ὀλίγα λέγειν μεγάλη ἡ σωτηρία.

- μεγάλη βιβλιοθήκη χρησίμη ἐστὶν εἰς τὸ πολλᾶ εἰδέναι.

βιβλιοθήκη

- πῶς γὰρ οὔ; ὅμως οὐκ ἀεὶ εἰς τὸ σοφῶς βιῶναι.
- πολλὰς βίβλους δυνατὸν τοὺς ἀσθενεῖς ἐγκεφάλους κυκᾶν. 

κυκάω

- τὸ λεγόμενον, πολλοὶ ὄντες οἱ μάγειροι διαφθείρουσι τὸν ζωμόν.

- καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον παμπλήθη (: πάμπολλα) ἔπιπλα ὑπὲρ τὸ πρέπον καὶ τὸ ἡδὺ ἐκπληροῖ τὸ οἴκημα καὶ ταράττει τοὺς εἰσβαίνοντας. 

παμπλήθη ἔπιπλα

- σοφῶς. ἀεὶ κακὸν τὸ ὑπερβαίνειν.
- τὴν σοφίαν λέγεις τοῦ Ἀριστοτέλους· ἐν τῷ μέσῳ ἀεὶ ἡ σωτηρία.