δικασταὶ δὲ παρὰ τοῖς Ἀιγυπτίοις οἱ ἱερεῖς πάλαι ποτὲ ἦσαν. ἦν δὲ τούτων ἄρχων ὁ πρεσβύτατος (· γεραίτατος), καὶ ἅπαντας ἐ-δίκαζε (δικάζω· διακρίνω).
᾽Ε-σπούδαζον (σπουδάζω· μελετάω, προσέχω) δὲ μάλιστα περὶ τούτου, ὅπως πάντων ἀνθρώπων ἔσται δικαιότατος.
ἔ-δει δὲ αὐτὸν ἔχειν ἀεὶ περὶ τὸν αὐχένα* ἄγαλμά τι πε-ποιημένον ἐκ σαπφείρου λίθου*, καὶ ἐ-καλεῖτο τὸ ἄγαλμα «ἀλήθεια». ἦν δὲ σημεῖον αὐτῷ τοῦτο, ὅτι πρέπει τῷ δικαστῇ περι-φέρειν ἀεὶ μεθ᾽ ἑαυτοῦ τὴν ἀλήθειαν, μὴ μόνον ἐν τῷ αὐχένι εἰκασμένην (εἰκάζω < εἰκών), ἀλλ’ ἐν αὐτῇ τῇ ψυχῇ ὑπ-άρχουσαν (· οὖσαν).
ὁ αὐχήν |
σάπφειρος |
No hay comentarios:
Publicar un comentario