καλύβη |
«προς-ελθῶν γᾶρ», ἔ-φη [ὁ θεὸς], «πρὸς ἐκείνην τὴν οἰκίαν, τὴν καλὴν καὶ μεγάλην, καὶ δεηθεὶς (δέω· ἱκετεύω) ταῦτα παρὰ τῶν ἐκεῖ, ξενίσεως οὐκ ἔ-τυχον. ὥστε ἐκεῖθεν (· ἀπ’ ἐκείνου τοῦ τόπου) ἀπ-ε-ωσμένος (ἀπ-ωθἑω· ἀπ-ελαύνω) ἐνθάδε (δεῦρο· πρὸς τοῦτον τὸν τόπον) ἀφ-ικνοῦμαι.
οἶδα γὰρ πένητας πολλοὺς ἐλευθεριωτέρους (ἐλευθέριος· lat. liberalis) ὄντας τῶν πάνυ πλουσίων. ἐλπίζω δὲ καί σε ταχέως τοιοῦτον φανήσεσθαι».
ἀκούσας δὲ τοσαῦτα πένης φιλοφρόνως τὸν ξένον ἐ-δέξατο, δεῖπνόν τε αὐτῷ καὶ κλίνην —οἷα ἐδύνατο— παρ-έχων. καὶ εἰς-ελθῶν ἐκεῖνος εἰς τὴν καλύβην, τὴν νύκτα ἐκεῖ δι-ῆγε.
No hay comentarios:
Publicar un comentario