Morice, Easy Greek Stories: 90. Marido y mujer. Violencia doméstica (3/3)

    «ἀλλ’ οὐ μόνον ταῦτα ποιῶν πειθαρχῶ ὑμῖν (· ὑπακούω ὑμῶν, τῶν ἀρχόντων), ἀλλὰ καὶ ἡδονῆς αὐτῇ καὶ λύπης κοινωνῶ.

    ὅταν γὰρ, βάλλων τὰς μαχαίρας, τυγχάνω αὐτῆς, ἡ μὲν λυπεῖται, ἐγὼ δὲ ἥδομαι. ὅταν δὲ αὖ ἀπο-τυγχάνω (↔ τυγχάνω), ἥδεται μὲν ἐκείνη, ἐγὼ δὲ λυποῦμαι. ὥστε, ταῦτα ποιοῦντες, θαυμασίως ὡς ἡδονῆς τε καὶ λύπης κοινωνοί ἔσμεν.

τυγχάνω

    ἀξιῶ οὖν ἐπὶ τούτοις ὑφ’ ὑμῶν μὴ κολάζεσθαι (κολάζω· ζημιόω, τιμωρέω), ἐπ-αινεῖσθαι (ἐπαινέω· ἐγκωμιάζω) δὲ μᾶλλον, ὡς δίκαιος ἀνὴρ ὢν, καὶ τοὺς νόμους δια-φυλάσσων».

    ἀκούσαντες δὲ ταῦτα οἱ ἔφοροι οὐκ ἐ-πείσθησαν· ἀλλὰ καθεῖρξαν (< κατείργω) τὸν ἄνθρωπον ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ (ἤγαγον εἰς τὸ δεσμωτήριον), ἵνα, κακὰ καὶ αὐτὸς πάσχων, τὸ λοιπὸν τὴν γυναῖκα μὴ ἀδικοῖ, οὕτως οὖν ἐκεῖνος ἐ-κολάσθη.