Morice, Easy Greek Stories: 82. Gratitud de un delfín

     Κοίρανος ὁ Μιλήσιος ἁλιέας τινὰς εἶδέ ποτε, δελφῖνα τῷ δικτύῳ λαβόντας, καὶ μέλλοντας αὐτὸν κατα-κόψειν (< κόπτω).

     προς-ελθῶν οὖν τούτοις ἀργῦριον ἐ-δίδου, καὶ πριάμενος τὸν δελφῖνα ἀφ-ῆκεν (· βάλλω) αὐτὸν πάλιν εἰς τὴν θάλασσαν.

     μετὰ δὲ ταῦτα πλοῦν ποιούμενος ὁ Κοίρανος ναυαγίᾳ (< ναυαγέω· καταδύω) ἐ-χρήσατο, καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἀπ-ε-πνίγησαν (πνίγω· πνίγονται τῇ θαλάττη οἱ καταδύντες)· τὸν δὲ Κοίρανον δελφὶς ἀπροσδοκήτως (· ἐξαίφνης) παραγενόμενος ἔ-σωσε.

     γηράσας δὲ ὕστερον ὁ ἅνθρωπος ἐν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι ἐ-τελεύτησεν. ἡ δὲ ἐκφορὰ (< ἐκφέρω εἰς θάπτειν) αὐτοῦ ἐν αὐτῷ τῷ αἰγιαλῷ κατὰ τύχην ἐ-γένετο.

     ἐ-φάνη οὖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ πλῆθος πολὺ δελφίνων ἐν τῷ λιμένι, συνακολουθούντων τοῖς τὸν νεκρὸν ἐκ-φέρουσιν, ὡσεὶ συν-εκ-φερόντων αὐτὸν, καὶ συγ-κλαιόντων (κλαίω· δαρκύω).