Morice, Easy Greek Stories: 61. ὁ Ὀρφεὺς καὶ Ἐυρυδίκη

ὁ κιθαρῳδὸς Ὀρφεὺς Εὐρυδίκην ἔγημεν. ἡ δὲ δηχθεῖσα (δάκνω) ὑπὸ ὄφεώς τινος ἀπέθανε καὶ κατῆλθεν ἐς Ἅιδου.
 

Jean-François Legendre-Héral, Eurídice picada por la serpiente (1821), Musée des Beaux-Arts de Lyon, Fot.: Alain Basset

λυπούμενος δὲ ἐκεῖνος διὰ ταῦτα, κατέβη καὶ αὐτὸς ἐκεῖσε, τὴν κιθάραν ἔχων, ἐβούλετο γᾶρ πείθειν τὸν Πλοῦτωνα ὥστε αὐτὴν ἀναπέμψαι. ἀφικόμενος οὖν παρὰ τοῦτον, ἐκιθάρισεν ὡς ἐδύνατο κάλλιστα· ἀκούσας δὲ ὁ Πλούτων ἥσθη (ἥδομαι) τε, καὶ ὑπέσχετο (ὑπισχνέομαι : πίστιν δοὺς ἐπαγγέλλω ποιήσειν τι) τὴν γυναῖκα ἀποδώσειν, ἐὰν ἐπανερχόμενος ὁ Ὀρφεὺς μὴ μεταστρέφηται, πρὶν ἂν ἐς τὴν ἑαυτοῦ οἰκίαν παραγένηται. 

ἀπῆλθεν οὖν πάλιν ὁ κιθαρῳδὸς, ἡ δὲ Εὐρυδίκη εἵπετο (ἕπομαι; lat. sequor) ὄπισθεν πορευομένη. τέλος δὲ ἐπιθυμῶν σφόδρα ὁ Ὀρφεὺς τὴν γυναῖκα θεάσασθαι μετεστράφη. ἡ δὲ ἠναγκάσθη διὰ ταῦτα ἐς Ἅιδου αὖθις κατελθεῖν.

C. G. Kratzenstein-Stub, 1793-1860, Orfeo perdiendo a Eurídice  al dejar el inframundo (1806), Ny Carlsberg Glyptotek, Copenhagen.