Zouke, Anagnostikon: 61. Ἀλέξανδρος πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους οἰκείους τοῦ Δαρείου

Ὅτε Ἀλέξανδρος* τὴν Δαρείου* σκηνὴν εἷλε (< αἱρέω· καταλαμβάνω), πάμπολλα λάφυρα (· ὁ λαμϐάνει τις τοῖς πολεμίοις, lat. spolia)  ἔλαβεν· ἦσαν γὰρ ἐν αὐτῇ θώρακες, οἱ μὲν λινοῖ, οἱ δὲ σιδηροῖ, πολλῷ χαλκῷ κόσμῳ κεκοσμημένοι, καὶ κράνη χαλκᾶ καὶ χιτῶνες φοινικοῖ. Πολλοῖς δὲ ξίφεσι χαλκοῖς ἐπέτυχεν, ἅ χρυσοῖς καὶ ἀργυροῖς ἥλοις ἐκεκόσμητο. ῎Ετι δὲ κνημῖδες λιναῖ καὶ χαλκαῖ εὑρέθησαν, καλὰ δὲ τόξα καὶ βέλη ἐνῆσαν, ἃ ἐξ ὀστῶν ἐπεποίητο. 

 

τὸ κράνος

῏Ην δ’ ἡ σκηνὴ πλήρης καὶ σκευῶν χαλκῶν ἢ κεραμῶν, ἐν οἷς νομίσματα χρυσᾶ, ἀργυρᾶ καὶ χαλκᾶ ὁ βασιλεὺς ἐφύλαττεν. ᾽Εν δὲ τοῖς χρυσοῖς κανοῖς πολλὰ ψέλια χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἐνῆσαν, οἷς πᾶσιν ἐχρῶντο αἱ τῶν Περσῶν γυναῖκες. 

τὸ κάνεον· τό κάναστρον

τό ψέλιον

᾽Ελήφθησαν δὲ καὶ αἱ Δαρείου γυναῖκες σύν τε τοῖς χρυσοῖς καὶ ἀργυροῖς κόσμοις, οὕς ἔφερον. Πρὸς ταύτας ᾽Αλέξανδρος λέγει· «῾Ησυχεῖτε καὶ μηδὲν φοβεῖσθε· ἐγώ τε γὰρ αὐτὸς καὶ ἅπαντες οἱ Μακεδόνες εὖνοι (εὔνοος, εὔνους· εὐμενής, ἵλεως) ὑμῖν ἔσονται· λέξατε οὖν ἐμοί, τί βούλεσθε καὶ τί ἐν νῷ ἔχετε». Αἱ δ’ ἀπεκρίναντο· « Χάριν σοι ἔχομεν, ὅτι ἐνετύχομεν πᾶσιν ὑμῖν εὔνοις· ἐν γὰρ ταῖς ἀτυχίαις οὐδὲν κρεῖττον φίλου εὔνου. Δεόμεθα δ’ ὑμῶν γενέσθαι εὔνους καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις (· τοῖς ἁλισκομένοις)». Ἐκ τούτου Ἀλέξανδρος προσέταττε τοῖς στρατιώταις προσέχειν τὸν νοῦν, ἵνα μή τι κακὸν τοῖς αἰχμαλώτοις γένηται.

* ὁ μεγας Αλεξανδρος, ὁ  βασιλεὺς τῆς Μακεδονίας.
* Δαρεῖος ΙΙΙ, ὁ βασιλεὺς τῶν Περσῶν.