Zouke, Anagnostikon: 58. Σωκράτης πρὸς Λαμπροκλέα

    Σωκράτης αἰσθόμενός ποτε Λαμπροκλέα (Λαμπροκλης, νέος εὐγενὴς Ἀθηναῖος, φίλος καὶ μαθητὴς τοῦ Σωκράτους) χαλεπαίνοντα πρὸς τοὺς γονέας εἶπεν αὐτῷ· «Γιγνώσκεις ἆρά (lat. -ne?) γε (lat. quidem), ὦ παῖ, ὅτι τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι ἀχάριστοι καλοῦνται; τί δὲ ποιοῦντες οὗτοι τὸ ὄνομα τοῦτο ἔχουσιν;» 

    « Ὅτι πολλὰ ἄλλα εὖ παθόντες (εὖ πάσχω· ευεργετοῦμαι)», ἔφη, «οὐδεμίαν χάριν ἔχουσι τοῖς εὐεργετήσασιν (εὐεργετέω < εὐεργέτης· ὁ εὖ ποιῶν τινα)».

    « Ἀλλὰ σκεψώμεθα (σκέπτομαι· ἐνθυμέομαι)», ἔφη Σωκράτης, «τίνας ἄλλους ἂν ὑπὸ τίνων εὕροιμεν εὐηργετημένους ἢ παῖδας ὑπὸ γονέων; ποῖα δὲ καὶ πόσα ἐστὶ τὰ ὑπ’ αὐτῶν τοῖς υἱοῖς παρεχόμενα ἀγαθά; πηλίκους δὲ πόνους πονοῦσι χάριν αὐτῶν (· ὑπὲρ αὐτῶν); ὑπὸ ποίας δέ τινος ἀνάγκης ταῦτα πάντα πράττουσι; πότερον, ὡς εὖ παθόντες ποτὲ ὑπὸ τῶν υἱῶν ἢ ὡς μέλλοντες χάριν παρ’ αὐτῶν ἀπολήψεσθαι (ἀπολαμβάνω); τίσιν οὖν ἄλλοις ἢ τοῖς υἱοῖς προσήκει (· πρέπει) σέβεσθαι τοὺς γονέας;
    ᾽Εγὼ μέν, ὦ παῖ, λογίζομαι ὅτι ἀμφότεροι μὲν οἱ γονεῖς πονοῦσι δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας, ἑκάτερος δέ, ἐὰν ἄττα (· τινά) ἐλλείπῃ (ἐλλείπω· δέω) τοὺς υἱούς, ἐπιμελεῖται, ὅπως ὡς πλεῖστα ἀγαθὰ αὐτοῖς παρασκευάσει· καὶ ὁ μὲν πατὴρ τῶν ἔξω τοῦ οἴκου ἐπιμελεῖται, ἡ δὲ μήτηρ τὰ ἐν τῷ οἴκῳ διοικεῖ· οὐδέτερος δὲ χαλεπαίνει ἐπὶ τοῖς τοιούτοις πόνοις· ἢ οὐκ ἀληθῆ ταῦτά ἐστι;» 

    Λαμπροκλῆς δ’ ἔφη· «Καὶ ταῦτα καὶ ἄλλα πολλαπλασίονα ποιοῦσιν οἱ γονεῖς· οὐδενὸς δ’ ἀπέχουσιν, ἵνα ἕκαστος τῶν υἱῶν πλεῖστα τὰ ἀγαθὰ ἔχῃ· γιγνώσκω δ’ ἔτι ὅτι οἱ γονεῖς καὶ τὴν ζωὴν θύουσιν ὑπὲρ τῶν τέκνων». 

    Καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη· «᾽Εὰν οὖν, ὦ παῖ, σωφρονῇς,  μηδὲν παύου τιμῶν τοὺς γονέας, ἵνα μὴ ἀχάριστος γένῃ. Εἰ γὰρ ὑπολάβοιέν (ὑπολαμβάνω· νομίζω) σε ἀχάριστον περὶ τοὺς γονέας εἶναι, οὐδεὶς ἂν νομίσειέ σε ἀγαθὸν πολίτην ἔσεσθαι».