Zouke, Anagnostikon: 19. Μήτηρ καὶ θυγατέρες

Γυνή τις εἶχε δύο θυγατέρας ὀρφανὰς πατρός· ταύτας συνάπτει ἀνδράσι (: ἄγεται τὰς θυγατέρας ἀνδράσι: lat. filias viris nuptum dat), τὴν μὲν κηπουρῷ (: ὃς θεραπεύει τὸν κῆπον), τὴν δ’ ἀνδρὶ κεραμεῖ.
 

κεραμεύς

κηπουρός

 Μετ’ οὐ πολὺ πρὸς τὴν τοῦ κηπουροῦ ἔρχεται καὶ παρ’ αὐτῆς πυνθάνεται, πῶς μετὰ τοῦ ἀνδρὸς διάγει· ἡ δὲ λέγει· « ῾Ικανὰ μὲν τἀγαθὰ ἐμοὶ πάρεστι (: πάρεστί μοί τι = ἔχω τι) καὶ ὁ ἀνὴρ ἀγαθός ἐστιν· Εὔχομαι δ’ ὅμως τοῖς θεοῖς, ὅπως ὄμβρῳ (ὄμβρος: lat. imber) τὴν γῆν ἀρδεύωσιν (ἀρδεύω: ποτίζω; lat. irrigare) οὕτω γὰρ καὶ τῇ τῆς Δήμητρος (: Δημήτηρ, θεὰ τῆς γεωργίας) βοηθείᾳ τοῖς λαχάνοις αὔξησις προσγίγνεται».
᾽Εκεῖθεν ἡ μήτηρ πρὸς τὴν θυγατέρα, τὴν τοῦ κεραμέως σύζυγον (cfr. cónyuge), ἔρχεται καὶ τὰ αὐτὰ πυνθάνεται· ἡ δ’ ἀποκρίνεται· « Τὰ μὲν ἄλλα (lat. cetera), ὦ μῆτερ, καλῶς ἔχω. Εὔχομαι δ’ ὅμως τοῖς θεοῖς, ἵνα ὦσιν ἡμέραι ξηραί (ξηρός ↔ ὑγρός), ὅπως ἡ κέραμος ξηρὰ ᾖ». 

῾Η δὲ μήτηρ περίλυπος ἀπέρχεται καὶ λέγει· «῏Ω Δήμητερ καὶ οἱ ἄλλοι θεοί, ἀληθῶς οὐκ οἶδα, ποτέρᾳ ('para cuál de las dos') τῶν θυγατέρων τὴν ἀρωγὴν (ἀρωγή: βοηθεία) ὑμῶν αἰτήσω».