Blackie, Colloquia Graeca. XV: Uso de la partícula ἂν

ἐγώ, εἰ ἔγνων τὸ ἦθός σου, οὐκ ἂν ἔδωκά σοι τὸ ἀργύριον.

τίνα δὴ ἁμαρτίαν ἡμάρτηκα;

ἐσπάθησας ἀχρήστως τὰ χρήματα· εἰ γὰρ ἐτύγχανες νοῦν ἔχων, οὐκ ἂν ἀνήλωσας (< ἀναλίσκω) ἅπαντα εἰς τέρψιν (<τέρπομαι) ἐξίτηλον (< ἐξιέναι).

σπαθάω τὰ χρήματα

εἰ ἐτύγχανες σοφὸς ὤν, διέσωσας ἄν τι τῶν σήμερον θησαυρῶν εἰς τὴν χρείαν τῆς αὔριον.
μωρὸς ἂν ἦν ὀνειροπολῶν τὴν μέλλουσαν ἡδονήν, τῆς δὲ παρούοης ἁμαρτών. 

ὀνειροπολεῖ

οὕτως λέγοντα ἐλέγχουσί σε οἱ μύρμηκες καὶ αἱ μέλισσαι. 

οἱ μύρμηκες καὶ αἱ μέλισσαι

 εἰ ὁ Βρούσσιος (Bruce) ἔτυχε μὴ νικήσας ἐν τῇ μάχῃ τοῦ Βαννοκβούρνουι (Bannockburn), τί ἂν συνὲβη;

ἐπικρατήσασα ἡ Ἀγγλία ἠφάνισεν (ἀφανίζω:  ἀπόλλυμι) ἂν τὸν Σκῶτον ἀπὸ τῆς γῆς.

καὶ τοῦτο θεῖον (: θαυμάσιον) πάνυ ἂν ἐγένετο εὐτύχημα.

ἐνίοις μὲν οὕτως δοκεῖ, ἐνίοις δὲ οὔ.

τί ἂν συνέβη, εἰ ὁ Ἀλέξανδρος ὁ τοῦ Φιλίππου οὐκ ἐνίκησε τὴν ἐν Ἀρβήλοις νίκην; 

διετέλει ἂν ὁ Πέρσης δεσπόζων τῆς ἀνατολῆς, καὶ οὐκ ἂν ἐκήρυσσον τὸ εὐαγγέλιον οἱ ἀπόστολοι Ἑλληνιστί· εἰσήγαγε γὰρ ὁ τοῦ Φιλίππου υἱός τὴν Ἑλληνικὴν παιδείαν εἰς ὅλην τὴν ἀνατολήν

λαμπαδηφόρος δήπου τῆς Ἑλληνικῆς σοφίας ὁ μέγας Ἀλέξανδρος, καὶ προάγγελος τοῦ εὐαγγελίου.

ἀληθέστατα λέγεις.

καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῆς ἄγαν ὑπηρετικῆς (: ὠφελίμου) ταύτης προσθήκης (τοῦτ’ἔστιν ἡ προσθηκης ‘ἂν’) εἰρήσθω (λέγω, ἐρῶ fut.). χαῖρε.