Blackie, Colloquia Graeca. XIII: Subjuntivo

― δίδωμί σοι ταύτην τὴν βίβλον ἵνα καταλαμβάνῃς ὅσον ἐστὶ χαλεπὸν τὸ πρᾶγμα περὶ οὗ ἔγραφες.
― ἐὰν μὴ ἐκπονῇς τὰ διδάγματα, οὐ διδάξω σε.
― ἢν (=ἐὰν) τὸν δάκτυλον κόψῃς ἐκείνῃ τῇ ὀξείᾳ μαχαίρᾳ, οὐ παρ’ ἐμοὶ ἡ αἰτία.

μάχαιρα ὀξεία (↔ μάχαιρα ἀμβλεία)

 ― ἐκτέλεσον τὸ ἔργον τὸ προκείμενον, ἴνα μή σε ταράσσῃ αὔριον τὰ τῆς σήμερον ἡμέρας ὑστερήματα.
— λαβὼν τὸ σκάλευθρον κίνει τὸ πῦρ, ἵνα μὴ πνίγῃ τὴν φλόγα τὸ βάρος τῶν ἀνθράκων. 

τὸ σκάλευθρον καὶ ἡ πυράγρα.

ὁ ἄνθραξ

— ἐὰν μὴ φυλάττῃ τὴν φλόγα, καύσεις τὰς χειρῖδας τοῦ ἱματίου.

αἱ χειρίδαι τοῦ ἱματίου

— φέρε δὴ τὸν Ὅμηρον ἐκ τοῦ θηκίου (< θήκη), ἴνα ἀκούω τί λέγει περῖ τοῦ κάλλους τῶν γυναικῶν. 

τὸ θηκίον < θήκη < τίθημι

— ἰδοῦ
— ἀνάγνωθι
— (ἡ γυνή) «καλὴ καὶ μεγάλη καὶ ἀγλαὰ ἔργ’ ἰδυῖα (= εἰδυῖα < οἶδα)» (Od. 15, 418)
— φεῦ· ὡς εὖ λέγεις. οὐκ ἀργαὶ (: ἀ-ἐργός) αἱ γυναῖκες αἱ παρὰ τῷ ἀοιδῷ.

— μιμήτριαί (ὁ μιμητής : ἡ μιμητρία) γε τῆς ἐν τοῖς περὶ τὸν βίον σοφῆς προστατίδος (ὁ προστάτης : ἡ προστατίς) Παλλάδος.
― ῥίψον (ῥίπτω : βάλλω) τὸ κυνάριον εἰς τὸ ὕδωρ, ἴνα μανθάνῃ τὸ νήχεσθαι.

― ἰδοῦ ―νήχεται― ὡς εὐμαθὲς τὸ θρέμμα.

― ποίησον σὺ κατὰ ταὐτά.
― οὐδαμῶς· φοβοῦμαι μὴ βαπτίσῃ με τὸ κῦμα
— γελοῖα λέγεις· ἐλαφρότερον (ἐλαφρός ↔ βαρύς) γὰρ τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον τοῦ ὕδατος.
― οὐ καταποντίσει σε τὸ ὕδωρ ἀλλὰ ὁ φόβος.
― πιθανόν· ὅμως ἀντέχομαι τῆς ξηρᾶς
— σοφός σύ γε, δεξιώτερον δὲ τὸ ζῴον. χαῖρε.