Blackie, Colloquia Graeca. XII: Los verbos compuestos

- ὁ φίλος μου ὁ ἀληθῶς φιλικὸς περιέβαλε τοῖς ὤμοις μου τὴν χλαῖναν σκέπην ψύχους. 

ἡ γυνὴ περιβάλλει τοῖς ὤμοις τὴν χλαῖναν

- ὑπόδησον (< ὑποδέω) τὰ ὑποδήματά μου. 

- ἀπέβαλον τὰ ὑποδήματα τὰ ἀρχαικά· κομψότερα τὰ καινότροπα.
- χάριν ἔχω σοι τοῦ ἀγάλματος.

- σήμερον μεταβέβληκεν ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ χεῖρον (< κακός).
- κατὰ φύσιν τοῦτο ἐν τῇ ἡμετέρᾳ πατρίδι οὗ οὐδὲν ἔχει στάσιμον (↔ κινητικόν) ὁ οὐρανός.

- χθὲς κατέβην εἰς τὸ χῶμα, καὶ εἶδον τὸ μέγα ἀτμόπλοιον.

τὸ μέγα ἀτμόπλοιον παρὰ τῷ χώματι

- πότερον ἤρεσέ (< ἀρέσκω) σοι ἢ οὔ;
- ὑπερεθαύμασά γε.
- ἄρα οὐκ εἰσέβης;
- εἰσέβην γὰρ καὶ τὸν ναύκληρον εἶδον καὶ τῶν ναυβατῶν δεινὸν πλῆθος 

οἱ ναυβάτοι

- ἔπειτα δὲ κατέβην εἰς τὴν κοίλην καὶ ἐθαύμασα ἄπειρα σάγματα πίθων καὶ λαρνάκων καὶ κιστῶν καὶ κοφίνων καὶ ἄλλης παντοδαπῆς κατασκευῆς 

- ἔπειτα δὲ ἀνέβην, καῖ προσέβλεψα τὸν κυανοῦν οὐρανόν, καὶ χάριν εἶχον τῷ θεῷ.
- τελευταῖον δὲ συνέλεξα τᾶ σκευῆ μου, καὶ ἕστηκα ἐνώπιόν σου ἐν ὁλοκλήρῳ δέρματι (: καλῶς ἔχων).
- ἀγαθῇ τύχῃ· ἀεὶ εὐτυχεῖς· πανταχοῦ πίπτεις, τρόπον τῶν αἰλούρων, τοὺς πόδας ἔχων ἐμπέδους ἐν τῷ δαπέδῳ.

ὁ αἴλουρος ἀεὶ πίπτει τοὺς πόδας ἔχων ἐμπέδους ἐν τῷ δαπέδῳ.

- οὐ τυφλώττω (: τυφλώττει ὃς μὴ ὁρῶν)· καὶ ἕκαστα εἴωθα (< ἔθω < ἔθος) πράττειν προσκόποις τοῖς ὀφθαλμοῖς.
- σοφός σύ γε.