Morice, Easy Greek Stories: 107. Le dieron gato por liebre... (4/5)

     δι-ε-νοεῖτο οὖν ὁ οἰκέτης οἴκαδε (·εἰς τὴν οἰκίαν) πάλιν ἀπ-ιέναι.

     ἀνα-παυσάμενος δὲ αὖθις ἐν τῷ πανδοκείῳ, ἐκείνοις τοῖς ἀστείοις αὖθις ἐπ-έ-τυχε, καὶ τὸ πρᾶγμα δι-ηγήσατο. οἱ δὲ ἀκούσαντες ἔ-φασκον, ὡς «φιλεῖ (· εἴωθα, Lat. solet) τὰ τοιαῦτα γίγνεσθαι ἐν τῇ πόλει· ὁ γὰρ ἐκεῖ ἀὴρ δύναμίν τινα ἔχει τοιάνδε, ὥστε λαγώς ἀεὶ εἰς αἰλούρους μετα-πλάσσειν.»

     δια-λεγόμενοι δὲ περὶ τούτων, λάθρᾳ αὖθις τὴν κίστην ἀπο-φέρουσι, καὶ, ἐξ-ελόντες (αἱρέω, εἶλον Ao II: λαμβάνομαι) τὴν αἴλουρον, τὸν λαγὼν πάλιν ἐν-τιθέασιν. ὁ δὲ οἰκέτης οὐδὲ τούτων οὐδὲν ἐ-νόησεν (νοέω· αἰσθάνομαι).

     ἀπ-ῆλθεν οὖν ἐκ τοῦ πανδοκείου, λαγὼν μὲν ἐν τῇ κίστῃ φέρων, οἰόμενος δὲ αὐτὸν αἴλουρον εἶναι. καὶ ἀσπασάμενος (ἀσπάζομαι· Lat. saluto) τοὺς ξένους οἴκαδε ἀπ-ῄει (εἶμι).