Morice, Easy Greek Stories: 106. Le dieron gato por liebre... (3/5)

     προς-ελθὼν οὖν ὁ οἰκέτης πρὸς τὴν τοῦ Καλλικλέους οἰκίαν ἔ-λεξε (· εἶπε) τοιάδε· «ὦ κύριε, ἥκω (· βέβηκα < βαίνω) σοι δῶρον φέρων παρᾶ του ἐμοῦ δεσπότου Διοτίμου· τὸ δὲ δῶρόν ἐστι λαγώς.»

     τοσαῦτα δε εἰρηκὼς (·εἰπὼν) ἀν-έ-ῳξε (ἀνοίγω) τὴν κίστην, ἡ δὲ αἴλουρος ἐξ αὐτῆς ἐξ-ε-πήδησεν. ἰδὼν δὲ τὴν αἴλουρον ὁ μὲν οἰκέτης ἐς ἀπορίαν πολλὴν ἔ-πεσε (ἐς ἀπορίαν πίπτω· ἀπορέω, ὀκνέω), 

     γελάσας δὲ ὁ Καλλικλῆς, «ὦ ἄνθρωπε,» ἔ-φη, «δοκεῖς μοι ἢ μωρός (· φαῦλος, ἁπλοῦς) τις εἶναι ἢ πανοῦργος (· μιαρός). οὔτε γὰρ ἐκεῖνο τὸ ζῷον λαγώς ἐστιν, οὔτε ἔ-τεμψέ σε ὁ Διότιμος φέροντά μοι τὸ τοιοῦτον δῶρον, οὐ γὰρ ὧδε μαίνεται.»

     ἐ-κέλευσεν οὖν τὸν ἄνθρωπον, ἀνα-λαβόντα τὴν αἴλουρον, ἀπ-ιέναι (ἄπειμι· ἀπέρχομαι) εὐθὺς ἐκ τῆς οἰκίας.