Zouke, Anagnostikon: 41. Ἀγησίλαος καὶ οἱ Θάσιοι

Οἱ Θάσιοι* πορευομένῳ τῷ Ἀγησιλάῳ* διὰ τῆς χώρας ἄλφιτα καὶ χῆνας καὶ ὄψα (· προσφάγια) πολυτελῆ (πολυτελής ↔ εὐτελής) ἔπεμψαν λέγοντες αὐτῷ. «῾Ημεῖς θαυμάζομέν σε τῆς ἀρετῆς καὶ ταῦτα δῶρά σοι οἱ ἄρχοντες πέμπουσιν, εἰς αὔριον δὲ πέμψουσι πλείονα». 

ἄλφιτα

χήν

Ἀγησίλαος δὲ μόνα τὰ ἄλφιτα ἐλάμβανε, τὰ δὲ λοιπὰ ἐκέλευσε τοὺς κεκομικότας (< κομίζω) ἀπάγειν ὀπίσω. ᾽Επειδὴ δ’ οὗτοι ἐθαύμασαν ὅτι οὐ λαμβάνοι τὰ δῶρα, Ἀγησίλαος ἔλεξεν αὐτοῖς· «᾽Εὰν ἐθίσω (< ἔθος) τοὺς στρατιώτας εἰς πολυτέλειαν, οὐδὲν τῶν εἱλώτων* διοίσουσιν (< διαφέρω fut.)· τούτοις γὰρ προσήκει (· ἁρμόζει) τὰ δῶρα καὶ οὐκ ἐλευθέροις ἀνδράσιν. Ἀπάγετε οὖν ταῦτα ὀπίσω καὶ λέξατε τοῖς ἄρχουσιν ὅτι ταῦτα οὔκ ἐστι χρήσιμα τοῖς στρατιώταις».

Οἱ Θάσιοι ἀκούσαντες τῶν πρέσβεων καὶ ἔτι πλέον θαυμάσαντες τὸν ἄνδρα ἐκήρυξαν θείαις τιμαῖς θεραπεύειν αὐτόν. ῎Επεμψαν δὲ περὶ τούτου πρέσβεις πρὸς Ἀγησίλαον. Οἱ δ’ ἔλεγον· «῏Ω Ἀγησίλαε, οἱ τῆς πόλεως ἄρχοντες πεπόμφασιν ἡμᾶς λέξοντάς σοι ὅτι ἡ πόλις ἡμῶν ὡς θεὸν θεραπεύσει σε». ῾Ο δ’ ἔλεγεν· « Ἄγετε καὶ πράξατε πρῶτον ὅ,τι ἂν ὑμῖν λέξω. Ποιήσατε πρῶτον ὑμᾶς αὐτοὺς θεοὺς καί, εἰ τοῦτο πράξαιτε, λέξαιτε ἂν ὅτι καὶ τοὺς ἄλλους οἷοί τ’ἐστὲ (· δύνασθε) θεοὺς ποιῆσαι».


* Θάσος ἐστι νῆσος ἥ ἐν τῇ ἄρκτῳ τοῦ Αἰγαῖου πόντου κεῖται.
* Ἀγησίλαος ὁ μέγας, βασιλεὺς τῶν Λακεδαιμονίων (401/400-360 BC)
* ὁ εἵλως· μεταξὺ ἐλευθέρων καὶ δούλων παρὰ τοὺς Λακεδαιμονίους 

cfr. Plutarco, Apophtegmata laconica, 2.24-25

Zouke, Anagnostikon: 40. Φύσις τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός

῾Ο θεὸς ἐπέταξε (< ἐπι-τάσσω) τὴν γυναῖκα μὲν ἔχειν τὴν ἐπιμέλειαν* τῶν ἐν τῷ οἴκῳ, τὸν δ’ ἄνδρα περὶ τῶν ἔξω φροντίζειν*. Καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ οἷός τ’ ἐστὶν (· δύναται) ὑπομένειν καὶ ψύχη καὶ θάλπη (τὸ ψῦχος -εος ↔ τὸ θαλπός -εος) καὶ ὁδοιπορίας καὶ στρατείας, τὴν δὲ γυναῖκα οὐ νομίζομεν ἱκανὴν ἐπὶ τὰ τοιαῦτα ἔργα εἶναι. 

᾽Επεὶ δ’ ἀνάγκη φυλάττεσθαι καλῶς τὰ ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς εἰσκομιζόμενα, ἡ γυνὴ ἀναγκάζεται ἐν τῷ οἴκῳ μένειν καὶ τὴν φροντίδα αὐτῶν ἔχειν*. Διὸ (· δι’ ὅ : lat. quapropter, quare) λέγουσιν ἀγαθὴν γυναῖκα εἶναι τὴν περὶ πάντων τῶν ἐν τῷ οἴκῳ ἐπιμελομένην. Γιγνώσκων δ’ ὁ θεὸς ὅτι πρὸς τὸ φυλάττειν εἰκὸς τὴν ψυχὴν φοβερὰν εἶναι, πλεῖον μέρος τοῦ φόβου τῇ γυναικὶ ἢ τῷ ἀνδρὶ ἐφύτευσεν (sic!) 

Ἵνα δ’ ὁ οἶκος εὐδαίμων ᾖ, ἀνάγκη τοὺς γονέας (οἱ γονεῖς -έων ↔ τὰ τέκνα, τὰ παιδία ) στέργειν μὲν ἀλλήλους, ἀνατρέφειν δὲ καὶ παιδεύειν τὰ τέκνα, ὥστε μηδὲν τῶν ἀναγκαίων ἐλλείπειν, ἀγαθοὺς δὲ πολίτας αὐτὰ [τοῦτ’ ἔστιν τὰ τέκνα] γίγνεσθαι.

* * * 

φροντίζω : ἐπιμελέομαι
φροντίδ’ ἔχειν τινός : ἐπιμέλείαν τινός ἔχειν / ποιείσθαι

Tres formas de “mandar” en griego (cfr Fontoynont):

- κελεύω : la autoridad que pone en movimiento al inferior (cfr κέλομαι)
- ἄρχω : la autoridad que tiene la iniciativa de la empresa
- Compuestos de τάττω: la autoridad fautora del orden