Morice, Easy Greek Stories, 116. Licurgo y la parábola de los dos cachorros (1/2))

     βουλόμενος ὁ Λυκοῦργος προ-τρέπειν τοὺς Σπαρτιάτας πρὸς ἀρετῆς ἐπιτηδεύματα (· μελετήματα) ἐ-νουθέτησεν (νουθετέω· μέμφομαι) αὐτοὺς ὧδε. 

     δύο σκύλακας* λαβὼν ἀπὸ τῆς αὐτῆς μητρὸς, ἔ-τρεφε χωρὶς ἀλλήλων (ἕτερος ἄνευ ἑτέρου) ἤθεσιν (τὸ ἦθος cfr. ethos) ἀνομοίοις. 

δύο σκύλακες

    τὸν μὲν γὰρ κατ’ οἶκον ἔ-σωζεν, ὄψα τε διδοὺς καὶ ἄλλην τρυφὴν·
    τὸν δὲ ἠνάγκαζε θηρᾶν λαγὼς ἐν τοῖς ὄρεσι.

λαγώς

     καὶ ἐ-γένετο ἑκάτερος ἐν χρόνῳ ὅμοιος τῇ τροφῇ· τούτους οὖν τοὺς σκύλακας ἔχων παρ-ῆλθεν ὁ Λυκοῦργος ἐς τὸ κοινόν· δείξας δὲ αὐτοὺς, 
     «οἵδε γε», ἔ-φη, «οἱ σκύλακες τῆς αὐτῆς μητρός εἰσιν. ἐπειδὴ δὲ ἐναντίως ἀλλήλοις τε- θραμμένοι εἰσί, διὰ ταῦτα ἀνόμοιοι ἐκ-βεβήκασιν (< ἐκβαίνω). ὁ μὲν γὰρ αὐτῶν ἀγαθός ἐστιν· ὁ δὲ πρὸς πάντα ἀχρεῖος (· ἀδύνατος).»